Met dit vloeiende vertoog zetten Petram en Kruizinga een monument neer voor de Nederlandse Spanjestrijders, de foreign fighters uit het verleden, die aangedreven door een vervlogen heilsleer (het communisme) bereid waren aan verre fronten te sneuvelen. En passant laten zij ook indringend zien hoe versimpelde beeldvorming in de media en populisme in de politiek al ten tijde van het interbellum een scherpe blik op de echte gevaren voor de nationale veiligheid – de opkomst van het fascisme – vertroebelden.